Hoe gaat het met je?

Vaak krijg ik van mensen de vraag: “Hoe gaat het eigenlijk met je”, of je krijgt de opmerking dat je er goed uit ziet. Ik moet dan vaak even nagaan of de vraag werkelijk een uit belangstelling is of dat men graag een kort antwoord wil. Ik zeg niet zo gauw als zo’n vraag in het voorbijgaan gesteld wordt hoe het werkelijk gaat. Ook op de opmerking kies ik altijd een antwoord dat past bij de situatie.

Dat is niet vervelend bedoeld, maar al te vaak heb ik gemerkt dat wanneer je het juiste antwoord, of reactie geeft men je met ongeloof aankijkt. Sommige vraagstellers en opmerking makers ben je daarna kwijt. Ze gaan je uit de weg, om wat voor reden dan ook.
Ook zit ik nooit op medelijden te wachten, maar wat ik erg vervelend vind is dat mensen je adviezen gaan geven. Vaak goedbedoeld, maar meestal is het effect negatief. Soms zijn die adviezen trouwens helemaal niet goedbedoeld, maar om juist de mening, of overtuiging van de adviseur te bevestigen.
Wat me wel goed duidelijk geworden is dat je, zodra je patiënt bent, je minder aantrekkelijk geworden bent als gesprekspartner. Ik vind dat jammer.