maandag 11 mei 2015

Behoorlijk stabiel.

De afgelopen periode was een nogal drukke. Een drietal ontmoetingen met lotgenoten en een paar weekenden één van mijn kleinkinderen te logeren gehad. Ook ben ik even geveld geweest door een “griepje”, althans ik had wat griepachtige verschijnselen. Koorts, vermoeidheid enzo. Gelukkig bleef het allemaal binnen de perken.
Als gevolg hiervan merk ik wel dat mijn conditie weer en opdonder gehad heeft. Maar goed, daar valt wat aan te doen, en daar ben ik dan ook maar weer mee bezig.
De bijeenkomsten van de lotgenoten waren weer een hele verademing. Vreemd eigenlijk dat je je zo verbonden kunt voelen met in feite wildvreemde mensen waar je niets gemeen hebt anders dan je ziekte. Bij een van de groepen hebben we afscheid genomen van één lid. Ze verhuist naar haar geboorteland, Zwitserland.  We hebben op passende wijze afscheid van haar genomen en afgesproken het contact niet te laten verwateren. Aangezien dit een heel hecht clubje is zal dat ook niet gebeuren vermoed ik. In de doorlopende groep gaan we voortaan op een wat andere manier te werk. Er gaan ook wat nieuwe mensen bijkomen.
De komende periode staat weer in het teken van onderzoek en controle in het ziekenhuis. Ik heb het idee dat er, ondanks een merkbare lichte verslechtering van de polyneuropathie geen schokkende dingen gaan gebeuren. Maar ja, dat weet je nooit, en wat ik merk is al eerder gebleken in tegenspraak te kunnen zijn met de uitkomsten van onderzoek. Afwachten dus. Ik ben er niet gespannen door en weet dat het ook helemaal geen zin heeft me druk te maken. Het is zoals het is en veranderen kan ik het toch niet.
Komende week staat in het teken van één van mijn kleinkinderen die komt logeren. Even flink energie tanken, want het is geweldig leuk, maar ik moet er ook voor zorgen dat ik erna niet uitgeteld ben. Klussen aan mijn boot doe ik daarom eerst maar even niet.

Wordt vervolgd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten