Het is al weer een behoorlijke tijd
geleden dat ik dit blog heb bijgewerkt. Niet dat er niets is gebeurd de
afgelopen periode, het tegendeel is aan de orde. Er is nogal veel gebeurd, en
om niet maar steeds een klein stukje van de aaneengeregen gebeurtenissen te
vermelden nu maar even de voorlopige tussenstand van wat me heeft bezig
gehouden.
De laatste keer vermeldde ik dat ik
last had van een blaasontsteking die maar niet wilde verdwijnen, en er
uiteindelijk bloed in mijn urine is waargenomen, waarna er uiteindelijk een
uroloog is ingeschakeld.
Zo’n dikke maand ben ik voor
verschillende onderzoeken naar het ziekenhuis geweest. Uiteindelijk vielen de
onderzoeken allemaal wel mee, al vond ik het wel vervelend om elke week
minimaal een keer, meestal twee keer in het ziekenhuis op te draven. Het
laatste onderzoek, een ct-scan van nieren, blaas en rest van de urinewegen
kostte me zelfs een volledige dag, omdat ik volgens de nefroloog tot de
risicogroep behoor. Uiteindelijk leek deze hele geschiedenis vorige week
afgerond te zijn, en kwam er groen licht om met vakantie te gaan. Dat heb ik
dan ook maar meteen gedaan. Er werd nog wel één keer een urinemonster genomen
voor een onderzoek op een ander niveau. De uitslag zou telefonisch met me
besproken worden, wat gister dan ook gebeurde. Ik had al eerder te horen
gekregen, dat er behalve het nog steeds aanwezige bloed in mijn urine, waarvoor
nog geen verklaring te geven was, geen afwijkingen zijn gevonden. Gister kreeg
ik te horen dat er, naast bloed in mijn urine, afwijkende cellen van een andere
aard gevonden zijn. Ik was er eigenlijk van uit gegaan dat er niets ernstigs
aan de hand zou zijn en dat alles met een sisser zou aflopen, maar dat blijkt
niet het geval. Ik baalde behoorlijk toen ik te horen kreeg, dat er op korte
termijn een ander onderzoek nodig is. Een verband met de ziekte van Waldenström
werd als uitgesloten beschouwd.
Het is dus weer onzekerheid troef,
maar gelukkig ben ik daar met de wait-and-see ervaring aan gewend, en heb ik
alleen even een paar keer gevloekt, om verder over te gaan tot de orde van de
dag, namelijk vakantie houden. Ik ben ook niet van plan om eerder naar huis te
gaan, maar als de uroloog wil dat ik eerder thuis kom, zit er waarschijnlijk
niets anders op. Ik krijg dit eventueel telefonisch te horen.
De vakantie gaat verder volledig naar
wens. Ik rust hier ontzettend goed uit en het is erg fijn om hier nauwelijks
last te hebben van de polyneuropathie. Een paar keer ben ik naar wat grotere
hoogte gegaan (3000 meter) om daar met een boek mijn tijd te verdoen en te
genieten van de stilte en de natuur. Ik heb ook een paar keer geprobeerd op
eigen kracht een stuk hoogte te overwinnen, en dat lukt me al beter dan de
afgelopen jaren (al stelt het nog niet veel voor). Voor de rest ben ik
voornamelijk bezig lui te zijn, en heb het daar aardig “druk” mee.
Tot zover maar even.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten