Met pensioen.

Al een tijdje heb ik niet geschreven op dit blog. Dat heeft aan de ene kant te maken met mijn computer die kuren vertoont, anderzijds heb ik het erg druk gehad met zaken die mijn tijd volledig opslokten. Er is de afgelopen periode heel wat gebeurd, maar aangezien ze niks met de ziekte te maken hebben en er ook geen invloed op lijken te hebben benoem ik ze hier maar niet.

Per 1 augustus ben ik officieel gepensioneerd. Al langere tijd deed ik nauwelijks wat op mijn werk en was ik ook maar een paar keer per week op school. Eigenlijk alleen om koffie te drinken en in een enkel geval mijn vervanger/opvolger te assisteren en in te werken.

Deze week is er formeel afscheid van mij genomen op mijn werk. Ik had afgesproken met mijn baas dat er geen receptie of iets dergelijks zou komen en ook wilde ik geen afscheidscadeau.  Het geld dat daarvoor beschikbaar was is gedoneerd aan de stichting Warchild. Een deel is toch besteed aan een personeelsuitje. Ik ben ermee akkoord gegaan, en een cadeau kreeg ik toch. Alle teamleden hadden een golfbal met hun naam erop als een bij mij passend aandenken voor mij in petto.
Het is toch wel een eigenaardig gevoel nu ik helemaal geen verplichtingen meer heb en mijn tijd helemaal zelf kan indelen.

Bij het Behouden Huys ben ik bezig met het afsluiten van het individuele traject. Al lang geleden was de oorspronkelijke hulpvraag afgerond, maar ik ben er gebleven om andere zaken duidelijker te krijgen. Ik heb het idee dat alles nu wel klaar is. Ik blijf nog wel in een lotgenotengroep, omdat ik het prettig vind om zonder uitvoerig alles te moeten uitleggen er begrip is voor de situatie waarin je als afwachtende niet te genezen kankerpatiënt zit. Ik heb begrepen dat de andere lotgenoten hetzelfde ervaren.

Wat de ziekte betreft valt te melden dat er een soort status quo is. Ik heb de laatste tijd geen noemenswaardige last van koortsaanvallen gehad en ook de polyneuropathie lijkt stabiel te zijn.

Het trainingsschema dat ik gevolgd heb werpt ook zijn vruchten af. Mijn conditie is weer goed op peil, het golfen gaat uitstekend en de signalen die mijn grenzen aangeven zijn goed duidelijk.

De afgelopen week heb ik meegedaan aan een golftoernooi ten bate van kika. Zo’n 50 verenigingen deden er aan mee. Bij mijn club was ik tot mijn grote verbazing de winnaar. Belangrijker was natuurlijk dat het een aardig bedrag voor kika opleverde.

De komende periode zal ik wat minder schrijven op dit blog. Mijn dagelijkse beslommeringen zijn nauwelijks interessant voor buitenstaanders en lotgenoten. Als er aanleiding toe is zal ik daar wel melding van maken. Vooreerst doe ik even helemaal niets dan genieten van mijn pensionering.

Wordt vervolgd.