Zo, de feestdagen zijn voorbij, en
het wordt langzamerhand tijd om naar huis te gaan. Oudejaarsavond was geweldig.
Ik had in de aanloop er naar toe een paar uurtjes geslapen, en het bleek dat ik
niet de enige was. Oliebollen, soep, hapjes, drinken, en vooral veel leuke
mensen. Sommigen waren onbekend maar sloten zonder problemen aan bij ons
feestje. Ongemerkt werd het 12 uur en ging het goed los met het vuurwerk. Wat
ben ik blij dat ik niet in Nederland ben nu. Deze nacht bij -15 met allemaal
aardige mensen om je heen, dat gebeurt in het bekrompen kikkerlandje niet.
Op nieuwjaarsdag besef ik me dat er
weer een jaar voorbij is en dat het gelukt is. Nieuwe opdracht 1 januari 2015.
Dit klinkt vrij dramatisch, maar is het niet. Op een gedenkwaardige dag als 1
januari realiseer je je dat het helemaal
niet zo vanzelfsprekend is dat je weer een jaar kunt bijschrijven op je conto.
Het is ook een moment om even stil te staan bij de zaken die er toe doen, die
het afgelopen jaar zijn gebeurd. Wat betreft mijn ziekte was het wat hectisch;
in een notendop, onverwachte dingen op nog minder verwachte tijdstippen, met
onvoorspelbare uitzichten speelden zich af. De dreiging van de behandeling met
chemo’s is even afgewend, maar onomkeerbaar is het slechte bloedbeeld, dat er
dit jaar ontstaan is. Het afgelopen jaar zijn de waarden die niet moeten
stijgen in mijn bloed jammer genoeg dramatisch gestegen. Gelukkig heb ik nog
steeds de energie om me te verzetten tegen een negatief scenario. Het kost wel
al mijn energie. Ik heb geen behoefte aan chemokuren die alleen als doel hebben
de boel te rekken. April is het volgende ijkpunt.
Ik ben inmiddels thuis, en er zijn
nog wel wat zaken gebeurd. Ik weet niet of die wel relevant zijn voor dit blog.
Anders verschijnen ze wel in een volgend bericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten