Voorjaarsvakantie.

Na een inspannende en vooral lange dag van verhuizen brak de vakantie aan.

Ik was eigenlijk van plan om voor zessen al te vertrekken, maar van de verhuizing was ik redelijk moe, dus heb ik dat plan maar laten varen. Om half negen zat ik vrijdag in de auto en drukte het gaspedaal in. Op naar Oostenrijk. De reis verliep voor mij voorspoedig in tegenstelling tot veel andere reizigers. Het was erg slecht weer en dat veroorzaakte nogal wat ongelukken. Na de eerste file vanwege zo’n ongeluk besloot ik vooral safe te rijden. Gevolg: een uurtje later ter plekke, maar wel heel. Praktisch de hele rit regende het, maar de laatste 10 kilometer ging de regen over in sneeuw. Ben vroeg gaan slapen en heb de klok rond geslapen. Kennelijk heb ik dat nodig, maar het aardige is dat me dat hier ook probleemloos lukt.
In de nacht sneeuwde het behoorlijk door, zodat de zaterdag begon met wat sneeuwruimwerkzaamheden. De rest van de dag doorgebracht met wandelen, de noodzakelijke boodschappen doen en bijpraten met de bekenden die op de camping zijn. Besloten om op zondag te gaan skiën.
Zondag, prachtig weer, met een groepje naar Obergurgl om te skiën. Gelukkig begon iedereen in een rustig tempo, wat mij goed uitkwam. Na een tijdje word je toch uitgedaagd door de hellingen en gaat het tempo omhoog. Ik kon alles redelijk gemakkelijk volgen, al was ik aan het eind van de middag behoorlijk moe. Het biertje op de camping was dan ook meer dan verdiend. ’s Avonds lag ik al weer vroeg in bed en ben meteen in slaap gevallen.
Maandag, al weer prachtig weer. De nacht is prima gegaan. Zo’n 12 uren geslapen. Vooraf had ik besloten om niet elke dag te gaan skiën, maar steeds een dag rust ertussen in te bouwen. Dit werd dus zo’n dag. Ik merk dat ik steeds minder last krijg van de verschijnselen die bij de polyneuropathie horen. ’s Avonds weer vroeg in bed.
Dinsdag was het weer prachtig weer en dat paste natuurlijk goed in mijn voornemen om te gaan skiën. Het ging allemaal hartstikke goed. Een heerlijke dag boven in de bergen gehad. Daarna biertje drinken bij Ernst en ook een hapje eten. Wat later naar bed deze keer, omdat ik ben met het groepje ben blijven hangen bij Ernst. Nou ja, voor elven in bed is ook weer niet echt laat.
Woensdag. De weersvooruitzichten voor de komende dagen zijn niet zo gunstig, en vandaag is het weer stralend, dus besloten vandaag toch te gaan skiën. Aan het eind van de middag kwam de bewolking. Prachtige, door de wind wel wat koude dag gehad. We vertrokken nagenoeg als laatste van de pistes. Grappig dat de twee zoons van Jeroen een programmaatje op hun telefoon hebben dat bijhoudt wat je al skiënd zoal doet. De snelheden die je haalt vallen alleszins mee. Max ongeveer 75  km per uur. Moe maar voldaan bij Ernst een biertje halen en wat eten. Daarna vroeg naar bed. Ik zou naar het voetballen kijken, maar dat is maar heel even gelukt. Ik was in no time in slaap.
Donderdag. In tegenstelling tot wat de weersvoorspelling aangaf is het prachtig weer, en heeft het ’s nachts ook niet, zoals aangekondigd, gesneeuwd. Besloten er toch een rustige dag van te maken. Ik weet nog steeds niet wanneer ik weer naar huis zal gaan. Het wordt of morgen (vrijdag), of zondag. Ik laat het wat van het weer afhangen. Vanavond barbecueën.
Het was erg gezellig, en we hebben afgesproken om de vrijdag te gaan skiën. Deze keer in Sölden.
Vrijdag. Schitterend weer, en zoals afgesproken zijn we naar Sölden te gaan om te skiën. We begonnen met veel liften om op de gletsjers te komen. Het was op de gletsjers behoorlijk koud, maar de perfecte pistes en de ruimte vergoeden veel. Nadat we even hadden gepauzeerd zijn we aan de afdaling begonnen. De beide Jeroenen Tom en Hilma waren hier nog nooit geweest en vonden het fantastisch. Daarna terug naar de camping en natuurlijk een verdiend biertje.
’s Avonds zijn we met zijn vijven wezen eten in het dorp. Tom mocht meehelpen in de keuken en heeft mijn pizza gemaakt. Geweldig.
Zaterdag gingen Jeroen sr, Hilma, Jeroen en Tom ’s middags richting Nederland. Ik had besloten om zondag vroeg te vertrekken.
Zondag. Vroeg uit bed en vroeg in de auto. Het had ’s nachts gesneeuwd, dus was het eerste stuk van de reis voorzichtigheid geboden. De reis ging voorspoedig en ’s middags was ik op tijd thuis.

Gek eigenlijk dat ik deze vakantie nauwelijks hinder heb gehad van mijn ziekte. Ik was eigenlijk weer een beetje in de vorm van zo’n tien jaar geleden.

Nu ben ik thuis, en word je meteen op je fysieke toestand vastgezet. Er was een uitnodiging van Hematon voor een bijeenkomst, en er was een mailtje van de Nederlandse Federatie van Kankerpatiëntenorganisaties met de vraag of ik als ervaringsdeskundige een aantal uren mij wil inzetten om mensen die problemen hebben met re-integratie te adviseren. Ik zou misschien best wat kunnen betekenen, maar ben wat huiverig. Ik wil juist wat minder bezig te zijn met de ziekte, voor zo ver dat mogelijk is. Ik ga eerst maar eens met mijn therapeut overleggen. Het vervelende van dergelijke berichten is dat je er weer even goed aan herinnerd wordt dat je ziek bent. Jammer, maar het zij maar zo.

Nu eerst bezig met mijn werk, of liever het werken aan het stoppen met werken.

De fysieke gevolgen van de vakantie zijn positief en ik ga er aan werken om dit nivo vast te houden.