28 maart 2011
Donderdag zijn we met de oude pluspunters uit eten geweest.
Ruth vroeg hoe het met me ging en ik werd wat emotioneel. Voor het eerst (met
mensen er omheen). De avond verliep verder prima, maar ik kan niet goed
overbrengen hoe moe ik eigenlijk ben. Ik vertelde Ruth dat mijn onvermogen om
me tegen de vermoeidheid te verzetten me wel wat neerslachtig maakte, maar dat
ik daarvoor vanaf maandag, vandaag dus psychologische hulp krijg. Dit laatste
voelt als een nederlaag, terwijl in mijn binnenste nog steeds de drang om me te
verzetten zit.
Het weekend was Sterre bij mij, en
dat verliep prima. Sterre merkt volgens mij nauwelijks dat ik zo’n last heb.
Mijn temperatuur is steeds te laag. Ook begin ik steeds meer stekende pijntjes
te voelen in mijn hals, maar ook in mijn buik. Sterre heeft dit weekend
meegespeeld met een liedje dat ik op de computer in mekaar geflanst heb. Ik heb
het idee dat ze het prachtig vindt. Vandaag heb ik de oude snare-drum naar
Schildwolde gebracht. Kan ze goed oefenen.
Vandaag moest ik ook naar Het
behouden huys” in Haren voor een intake gesprek. Prachtige rustgevende
omgeving. Alleen maar vriendelijke mensen. Ik was wat aan de vroege kant en
moest dus even wachten. Er waren nog een paar mensen, allemaal
(ex-)kankerpatiënten. Ineens voelde ik me echt patiënt en dacht, hier moet ik
weg, dit klopt niet. Maar het klopt wel. Ik ben patiënt, alleen mijn hoofd wil
er nog niet aan. Na een kwartiertje werd ik opgehaald door Gerwin, de
hoofdbehandelaar. Ik kon, nadat Gerwin liet weten wat hij van me wist, mijn
verhaal kwijt. Heel gek, maar ik werd zo rationeel als de pest. Zo nu en dan
moest ik mijn best doen om geen emoties te krijgen, en ik dacht dat dit me
aardig lukte. Niet dus. Hij had precies door wat er aan emoties door mijn lijf
kolkte en benoemde het opeens, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
Hij was verbaasd dat ik het zo lang zonder hulp klaargespeeld had. Ik vertelde
hem dat ik ook nu bezig was mijn emoties te onderdrukken, maar dat ik in de
auto wel zou gaan janken.
We bespraken nog dat één van de
redenen om medisch in te grijpen te hoge psychische druk is. Gerwin gaf aan dat
het goed was me nu psychisch te laten ondersteunen en dat daar verschillende
trajecten in zijn die we de volgende keer gaan bespreken.
Ik was verbaasd dat hij zoveel van de
ziekte wist, en dat hij aangaf dat de psychische druk van het wait-and-see
beleid nauwelijks te dragen is, en dat je omgeving daar nauwelijks iets van
ziet. Lotgenotencontact kan daarin een bijdrage zijn. Je lotgenoten weten uit
ervaring wat je voelt, welk gevecht je moet leveren om je staande te houden en
hoe moeilijk het is om begrip te krijgen van je omgeving. En ik snap nu ook wel
dat het niet te bevatten is wat je doormaakt als je er niet zelf midden in zit.
Het gevecht gaat erom om er niet middenin te zitten, maar dat is vechten tegen
de bierkaai, je zit er in en het zal niet weer overgaan. Op het NHL forum merk
ik ook wel dat we allemaal met dezelfde problemen kampen. Niemand vertrouwt
zijn eigen lichaam meer, en dat leidt tot velerlei reacties.
Zo. Dit heb ik dan toch maar weer
even opgeschreven, met horten en stoten, en het voelt of ik een emmer tranen
kwijtgeraakt ben (letterlijk), maar toch. Nu slapen. Ik ben hondsmoe en heb
koorts. Bah.
30 maart 2011
De vermoeidheid blijft maar
aanhouden, en ook mijn temperatuur klopt van geen kanten. Het zal wel te maken
hebben met de verkoudheid, die nu al een week duurt. Gister was zo’n dag dat ik
beter niks kan doen. De twijfel is permanent aanwezig, en ik krijg het maar
niet uit mijn hoofd. ’s Avonds ben ik bezig geweest met wat drumdingetjes voor
Sterre. De oude computer heeft wel wat kuren, maar voorlopig doet hij het nog.
Vandaag ben ik naar de golfbaan
gegaan. Gelijk met mij kwam Johan Boomsma aan. Die had ik al twee jaar niet
gezien. Johan is er al sinds de zomervakantie uit, burnout.
We hebben wat gekletst en daarna ben
ik wat gaan trainen. Na een tijdje toch maar de baan in. Het ging eigenlijk
best goed. Na afloop was ik uitgeput. Snel naar huis en op de bank liggen. Twee
uurtjes geslapen en nu na het eten ben ik wel weer fit, al heb ik het wel koud.
Gelukkig vandaag geen huilbui gehad. Straks nog even wat drum dingetjes voor
Sterre doen en dan naar bed. Morgen naar Alie. Ik zie er wel tegen op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten